آگورافوبیا چیست؟

آگورافوبیا نوعی اختلال اضطرابی است که در آن فرد ترس شدید و اجتناب از موقعیت‌ها یا مکان‌هایی را تجربه می‌ کند که شاید فرار از آنها دشوار باشد یا در صورت حمله پانیک یا سایر علائم ناراحت‌ کننده، کمک به راحتی در دسترس نباشد. این ترس ممکن است مربوط به فضاهای باز، حمل و نقل عمومی، مناطق شلوغ، فضاهای بسته یا ترکیبی از این موقعیت ها باشد.

علائم آگورافوبیا می تواند در نتیجه تجربه حملات پانیک یا سایر علائم اضطراب در موقعیت های خاص و سپس ترس از تجربه مجدد آن ایجاد شود. با گذشت زمان، فرد امکان دارد شروع به اجتناب از موقعیت‌هایی کند که به نظر او ممکن است باعث ایجاد علائم وحشت یا اضطراب شود که می‌تواند منجر به محدود شدن فعالیت‌های وی و کاهش کیفیت زندگی شود. آگورافوبیا می تواند یک وضعیت ناتوان کننده باشد که می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای کار، اجتماعی شدن و انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.

تاریخچه آگورافوبیا

واژه آگورافوبیا از واژه یونانی آگورا به معنای فوبیا به معنای ترس گرفته شده است. این بیماری برای اولین بار در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ در ادبیات پزشکی توصیف شد. قبل از ابداع اصطلاح “اگورافوبیا”، افرادی که اضطراب شدید و اجتناب از مکان های عمومی را تجربه می کردند، اغلب با شرایط دیگری مانند اختلال هیستری تشخیص داده می شدند. با این حال، با بهبود درک پزشکی و روانشناختی از اختلالات اضطرابی، آگورافوبیا به عنوان یک تشخیص متمایز شناخته شد. در روزهای اولیه تحقیقات آگورافوبیا، اعتقاد بر این بود که در درجه اول یک “مشکل زنانه” است و زنان با نرخ بسیار بالاتری نسبت به مردان به این بیماری مبتلا می شوند. تصور می شد که این اختلال به دلیل انتظارات اجتماعی از زنان خانه دار است که به علت وجود احساس اضطراب و احساس به دام افتادن یا محدود شدن به وجود می آید.

با گذشت زمان، مشخص شد که آگورافوبیا بر افراد گوناگون فارق از هر جنسیتی که دارند، تأثیر می گذارد. امروزه آگورافوبیا به عنوان یک اختلال اضطرابی رایج و قابل درمان شناخته شده است و گزینه های درمانی موثر مختلفی در دسترس می باشد.

انواع آگورافوبیا(گذر هراسی)

انواع مختلفی از آگورافوبیا وجود دارد که می تواند در موقعیت های مختلف رخ دهد. در اینجا برخی از انواع متداول آگورافوبیا ذکر شده است:

• ترس از فضاهای عمومی: این نوع آگورافوبیا، رایج ترین نوع آگورافوبیا است و شامل ترس از حضور در مکان های شلوغ یا عمومی مانند مراکز خرید، رستوران ها یا وسایل حمل و نقل عمومی است.
• ترس از فضاهای بسته: این نوع آگورافوبیا شامل ترس از قرار گرفتن در فضاهای بسته می باشد. به عنوان مثال ترس از آسانسور، ترس ازهواپیما یا سینما، در این دسته از آگورافوبیا قرار می گیرند.
• ترس از ترک خانه: این نوع آگورافوبیا گاهی اوقات “آگورافوبیا در خانه” نامیده می شود و شامل ترس از ترک خانه یا قرار گرفتن در مکان های ناآشنا است.
• ترس از تنها ماندن: برخی از افراد مبتلا به آگورافوبیا، برزن هراسی از تنها ماندن یا بدون حمایت کسی که به آنها اعتماد دارند، مانند یکی از اعضای خانواده یا دوست، دارند.
• ترس از موقعیت های خاص: برخی از افراد مبتلا به آگورافوبیا از موقعیت ها یا فعالیت های خاص مانند رانندگی، مسافرت یا قرار گرفتن در فضاهای باز هراس دارند.

آگورافوبیا می تواند از نظر شدت متفاوت باشد و ممکن است افراد را به طور متفاوت تحت تاثیر قرار دهد. برخی از افراد مبتلا به گذر هراسی شاید فقط علائم خفیف آن را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری داشته باشند که در عملکرد روزانه آنها اختلال ایجاد می کند. اگر علائم آگورافوبیا را تجربه می کنید، بهتر است که از یک متخصص و روانشناس خوب کمک بگیرید که می تواند به شما در ایجاد یک برنامه درمانی شخصی کمک کند.

علائم و نشانه های آگورافوبیا

در این قسمت سعی داریم علائم و نشانه های رایج آگورافوبیا را به شما معرفی کنیم تا بتوانید هر چه بهتر این نوع فوبیا را تشخیص دهید.

• ترس از استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی: افراد مبتلا به این اختلال، ممکن است از استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس، قطار یا هواپیما بترسند.
• حملات پانیک: این دسته از افراد ممکن است حملات پانیک را تجربه کنند که دوره‌های ناگهانی و شدید ترس یا اضطراب است که می‌تواند باعث علائم فیزیکی مانند ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش و تنگی نفس شود.
• اجتناب: افراد مبتلا به آگورافوبیا امکان دارد برای مدیریت ترس، از موقعیت‌ها یا مکان‌های خاصی اجتناب کنند که می‌تواند فعالیت‌های روزانه آنها را محدود کند و کیفیت زندگی آنها را کاهش دهد.
• وابستگی: این دسته از افراد ممکن است برای جلب حمایت بیش از حد به دیگران وابسته شوند یا از انجام کارها به طور مستقل اجتناب کنند.
• و…

علت آگورافوبیا

علت دقیق آگورافوبیا مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که آگورافوبیا، نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی است. در این قسمت برخی از علل اصلی آگورافوبیا را بررسی می کنیم…

• ژنتیک: مطالعات نشان داده اند که آگورافوبیا امکان دارد در خانواده فرد مبتلا نیز دیده شود که این موضوع می تواند بیانگر ژنتیکی بودن اختلال آگورافوبیا باشد.
• تروما: سابقه تروما یا رویدادهای استرس زای زندگی، مانند سوء استفاده فیزیکی یا جنسی، خطر ابتلا به آگورافوبیا را افزایش می دهد.
• رفتار آموخته شده: افراد مبتلا به آگورا فوبیا ممکن است آموخته باشند که موقعیت ها یا مکان های خاصی را با ترس و اجتناب مرتبط کنند. در واقع ممکن است فرد در مکان ها و موقعیت های گوناگون درگیر حملات پانیک یا سایر علائم اضطراب(اضطراب اجتماعی) شود و این امر می تواند بر روی فرد تاثیر بگذارد و از قرارگیری مجدد فرد در موقعیت و یا مکان مشابه جلوگیری کند.
• انتقال دهنده های عصبی: برخی از محققان بر این باورند که ناهنجاری در مواد شیمیایی مغز، مانند سروتونین، در ایجاد آگورافوبیا نقش دارند.
• شخصیت: برخی از ویژگی های شخصیتی، مانند تمایل به اضطراب یا کمال گرایی نیز ممکن است خطر ابتلا به گذر هراسی را افزایش دهد.
• اختلال هراس: آگورافوبیا اغلب با اختلال هراس همراه است که با حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره مشخص می شود.

صرف نظر از علل ایجاد این اختلال، آگورافوبیا می تواند یک وضعیت ناتوان کننده باشد که می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. با این حال، با مشاوره ها مانند مشاوره خودشناسی و درمان مناسب٬ بسیاری از افراد مبتلا به آگورافوبیا می‌توانند علائم خود را مدیریت کرده و عملکرد خود را بهبود بخشند.

تست آگورافوبیا

فقط یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، می تواند تشخیص رسمی آگورافوبیا را از طریق یک ارزیابی کامل انجام دهد، که ممکن است شامل مصاحبه بالینی، پرسشنامه های خودگزارشی و مشاهده علائم باشد. با این حال، اگر نگران هستید که شما یا کسی که می شناسید،علائم آگورافوبیا را تجربه کند،بهتر است که از یک متخصص و درمانگر کمک بگیرید. متخصصان و درمانگران، می توانند یک ارزیابی کامل انجام دهند و توصیه های درمانی مناسب را ارائه دهند.

راه های متعدد و زیادی برای درمان أنواع فوبیا نظیر آگورافوبیا وجود دارد که اگر علائم این اختلال را دارید بهتر است هرچه سریعتر مورد درمان قرار بگیرید و از یک روانشناس و درمانگر متخصص کمک بگیرید. زیرا اگر این فوبیاها درمان نشوند، در مدت طولانی باعث عواقب مضری برای افراد می شود.

برزن هراسی چه زمانی خطرناک میشود؟

برزن هراسی یا آگورافوبیا زمانی می تواند خطرناک شود که توانایی فرد را برای انجام فعالیت های روزانه به طور قابل توجهی مختل کند و یا باعث اجتناب وی از مراقبت های پزشکی ضروری یا موقعیت های اورژانسی شود. برای مثال، اگر فرد مبتلا به آگورافوبیا، شرایط اورژانسی را تجربه کند اما به دلیل ترس از موقعیت‌ها یا مکان‌های خاص نتواند خانه خود را ترک کند، ممکن است مراقبت‌های پزشکی مورد نیاز را دریافت نکند که این امر می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

آگورافوبیا زمانی که منجر به سوء مصرف مواد یا مکانیسم های مقابله ای مضر مانند مصرف الکل یا مواد مخدر شود، می تواند خطرناک باشد. افراد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است از موادی برای خوددرمانی و مدیریت علائم اضطراب خود استفاده کنند که می تواند منجر به اعتیاد و سایر مشکلات سلامتی شود. درمان می تواند به افراد مبتلا کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و عملکرد خود را بهبود بخشند و در نهایت احتمال پیامدهای خطرناک را کاهش دهند.

درمان آگورافوبیا

درمان آگورافوبیا معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، دارودرمانی و راهبردهای خودیاری است. هدف از درمان٬ کمک به افراد مبتلا به منظور مدیریت علائم، غلبه بر ترس از موقعیت ها یا مکان های خاص و بهبود عملکرد و کیفیت زندگی است.

روان درمانی:

درمان شناختی- رفتاری (CBT) اغلب اولین خط درمان برای آگورافوبیا است. CBT بر شناسایی و تغییر الگوهای افکار منفی و رفتارهایی که به اضطراب و اجتناب کمک می کند، تمرکز دارد. مواجهه درمانی، نوع خاصی از CBT، شامل قرار دادن تدریجی فرد در معرض موقعیت های ترسناک در یک محیط کنترل شده و امن است که می تواند به آنها کمک کند تا با اضطراب خود کنار بیایند.

دارو:

داروهای ضد افسردگی(علائم افسردگی)، مانند سروتونین (SSRIs)، می‌توانند در کاهش علائم اضطراب و هراس مرتبط با آگورافوبیا مؤثر باشند. بنزودیازپین ها همچنین می توانند در کوتاه مدت برای مدیریت علائم اضطراب شدید استفاده شوند، اما می توانند عادت ساز باشند و معمولاً برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند.

استراتژی‌های خودیاری:

تغییرات سبک زندگی، مانند ورزش منظم، تکنیک‌های تمدد اعصاب (مانند تنفس عمیق، مدیتیشن) و عادات خواب سالم، می‌تواند به کاهش علائم اضطراب و بهبود رفاه کلی کمک کند. حمایت خانواده و دوستان، پیوستن به یک گروه پشتیبانی و درگیر شدن در فعالیت های معنادار نیز می تواند مفید باشد.

اگر علائم برزن هراسی را دارید، کمک گرفتن از یک متخصص سلامت روان بسیار مهم و حائز اهمیت است. متخصصان می توانند یک ارزیابی کامل ارائه دهند و یک برنامه درمانی که متناسب با نیازها و اهداف فردی شما باشد، ایجاد کنند. با درمان و حمایت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به آگورافوبیا می توانند علائم خود را مدیریت کرده و عملکرد خود را بهبود بخشند.

اختلال پانیک و آگورافوبیا

اختلال هراس(پانیک) و آگورافوبیا شرایط مرتبطی هستند که اغلب با هم اتفاق می‌افتند، اگرچه می‌توانند جداگانه نیز رخ دهند. اختلال هراس نوعی اختلال اضطرابی است که با حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره مشخص می شود. این حملات معمولاً شامل علائم فیزیکی شدید، مانند ضربان قلب، تعریق، لرزش، تنگی نفس و همچنین ترس یا ناراحتی شدید است.

از سوی دیگر، آگورافوبیا ترس از قرار گرفتن در موقعیت‌ها یا مکان‌های عمومی است. این ترس اغلب با نگرانی در مورد داشتن یک حمله پانیک یا تجربه علائم اضطراب شدید در یک موقعیت یا مکان خاص، مانند یک مرکز خرید شلوغ یا در وسایل حمل و نقل عمومی، ایجاد می شود. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پانیک دچار آگورافوبیا می شوند زیرا شروع به اجتناب از موقعیت ها یا مکان هایی می کنند که با حملات پانیک خود مرتبط می شوند. با گذشت زمان، این اجتناب می تواند شدیدتر شود و منجر به انزوای اجتماعی و دشواری در انجام فعالیت های روزانه شود.